Αποφάσισα λοιπόν, από σήμερα να ξεκινήσω μια νέα ενότητα στο blog μου όπου θα γράφω ένα μικρό άρθρο σε μορφή μυθιστορήματος. Κάθε μυθιστόρημα θα έχει διαφορετικό θέμα το οποίο θα προέρχεται από φανταστικά (ίσως και μη) γεγονότα. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι καθαρά συμπτωματική (ίσως και μη). Enjoy!
Η Μαίρη ήταν μπερδεμένη μετά το όνειρο. Λες να ήταν σημάδι; Δεν μπορούσε να το βγάλει από το μυαλό της. Πόσες φορές ευχήθηκε να ήταν πραγματικότητα, και πίεσε τον εαυτό της να πέσει πάλι για ύπνο για να δει τη συνέχεια. Αλλά μάταια. Ο ιδρώτας από την ένταση του ονείρου την ενοχλούσε στο λαιμό της. Ξανά θυμήθηκε το όνειρο από την αρχή. Καθόταν στην αυλή και διάβαζε το βιβλίο του μήνα, όπως συνήθιζε να κάνει κάθε καλοκαιρινό απόγευμα. Ξαφνικά, άκουσε βήματα πίσω της και γύρισε το βλέμμα της προς τα εκεί. Δεν πίστευε στα μάτια της. Ήταν εκείνος. Εκείνος που έψαχνε ένα μήνα να συναντήσει τυχαία στο δρόμο. Εκείνος που είχε σχεδιάσει ακριβώς τα λόγια που ήθελε να του πει. Εκείνος που δεν είχε σταματήσει να σκέφτεται και να θέλει σχεδόν ένα χρόνο τώρα. Εκείνος που τα είχε όλα. Ο Βασίλης. Πήγε να βγάλει μια λέξη, για να δικαιολογήσει το ανοιχτό της στόμα από την τρομάρα, αλλά δεν πρόλαβε. Την πήρε από το χέρι και την έβαλε δίπλα του, πάντα με αυτό το διστακτικό τρόπο που είχε σε όλες του τις κινήσεις, και πήγαν βόλτα. Ήταν ότι ήθελε η Μαίρη. Να στέκεται απλά δίπλα του. Το πρόσωπό της...ένα χαμόγελο μόνο. Η καρδία της...δυνατούς παλμούς. Το κορμί της...τρέμουλο. Και;;;
ΝΤΡΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΝΝΝΝΝΝΝΝΝ!!!!
-Αλήθεια τώρα; είπε, μόλις κατάλαβε το ξυπνητήρι. Πριν καλά καλά νιώσει το συναίσθημα που ήθελε να νιώσει τόσο καιρό μαζί με τον Βασίλη, το συναίσθημα που είχε καταραστεί ζωντανούς και πεθαμένους επειδή δεν την έρχονταν τα πράγματα μια φορά όπως εκείνη ήθελε, το συναίσθημα που έβλεπε τους άλλους να νιώθουν συνέχεια τόσο εύκολα, δεν μπορούσε τίποτα άλλο να κάνει εκείνη τη στιγμή, παρά μόνο να γελάσει. Κοίταξε στο ταβάνι, φαντάστηκε μια αντρική μορφή και είπε:
-ΟΚ! Παίξε, να δω τι θα καταλάβεις.
(ήταν ο Θεός)
*****
So I decided today to start a new section in my blog where I will write a little article in the form of the novel. Each novel will have a different theme which comes from fantastic (maybe not) events. Any resemblance to people and situations is purely coincidental (maybe not). Enjoy!
Mary was confused after the dream. As if it were a sign? He could not pull out of her mind. How many times she had wished it was true, and pushed herself to fall back to sleep to see it again. But in vain. The sweat from the intensity of the dream bothered her neck. She remembered the dream from the beginning. She was seating an the yard and was reading the book of the month, as she used to do every summer afternoon. Suddenly, she heard steps behind her and turned her gaze towards it. She did not believe in her eyes. It was him. He was the one she was looking for over a month now to come across the street. He was the one that she had planed the words she wanted to say to him. He was the one who she did not stop thinking of and wanted almost a year now. He was the one who had it all. Bill. She wanted to pull out a word, to justify her open mouth from surprise, but she did not. He took her hand and put it beside him always with this hesitant way he had in all of his movements, and they went for a walk. It was all that she wanted. Standing just beside him. Her face ... a smile only. Her heart... strong pulses. Her body...trembling. And ???
DRIIIIIIIIIIIIIIIIIIIINNNNNNNNN !!!!
- Really now? he said, once he realized it was the alarm. Before she felt the feeling she wanted to feel for so long with Bill, the feeling she had cursed the living and the dead because of nothing was going the way she wanted, the feeling she was watching others feel so easily, she couldn't do anything else at that moment rather than laugh. She looked at the ceiling, she imagined a male figure and said:
-Ck! Play with me as long as you want.
(It was God)
Until next time...
XXX
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου