Ο ΈΡΩΤΑΣ ΜΕ ΕΡΩΤΑ ΠΕΡΝΑΕΙ (;)

Ερωτευόμαστε. Νιώθουμε τον τεράστιο ενθουσιασμό, την καρδιά να χτυπά πιο δυνατά, το χαμόγελο δε φεύγει από το στόμα μας. Πιστεύουμε πως έχουμε βρει αυτό που ψάχνουμε και πως δεν υπάρχει άλλος για εμάς...και μετά χωρίζουμε. Αργότερα βρίσκουμε πάλι κάτι που μας κάνει να ξανά νιώσουμε όπως περιέγραψα παραπάνω. Αυτό τί σημαίνει; Ότι τα προηγούμενα αισθήματα ήταν πιο ψεύτικα από τα επόμενα; Είναι πολύ αισιόδοξο πράγμα να μη το βάζουμε κάτω στην αγάπη και να δοκιμάζουμε ξανά και ξανά την τύχη μας, αλλά αυτή η υπερβολή μας στον ενθουσιασμό δεν είναι λίγο υπερβολική; Πώς είναι δυνατόν εκεί που είμαστε χάλια μετά τον χωρισμό, μετά την απογοήτευση, το κλάμα και ότι άλλο προκύπτει κάθε φορά σε τέτοιες καταστάσεις, να έρχεται κάτι άλλο και να τα βάζει όλα πάλι στη σειρά; Τρεις θεωρίες έχω για αυτό το φαινόμενο, α) ο έρωτας με έρωτα περνάει, β) δεν ήταν ποτέ έρωτας, γ)δεν πέρασε ποτέ. Διαλέγεις και παίρνεις. 

*****

We fall in love. We feel this huge enthusiasm, the heart beats louder, the smile doesn't come off  our mouths. We believe we have found what we were looking for and that there is no other for us ... and then we break up. Later again we find something that makes us feel again as it is described above. What does this mean? That the previous feelings were a bit more fake than the next ones? It is a very optimistic thing not to give up on love and to try again and again our luck, but this extravagance in our enthusiasm isn't it a bit extravagant? How is it possible after all the mess of the break up, after the disappointment, crying and what else comes after each situation, something else comes and puts everything back in order? I have three theories for this phenomenon, a) we forget when another love comes, b) we never loved the previous one, c) we didn't forget the previous one. You pick and take. 
Until next time...
XXX