Τετάρτη 29 Μαΐου 2013

To facebook or not to facebook


It's time

Άλλο ένα εξάμηνο πέρασε και αυτό μπορεί να σημαίνει μόνο ένα πράγμα στον Ακαδημιακό χρόνο: έφτασε η  ώρα της εξεταστικής. Οι φοιτητές σταματούν τους ξέγνοιαστους καφέδες, τα ξενύχτια και την ξεκούραση. Τουλάχιστον αυτό θα έπρεπε να γίνεται. Αλλά ας είμαστε ειλικρινής εδώ. Ποιός τα κάνει αυτά; Είναι η περίοδος που όλοι έχουμε επίγνωση των αρμοδιοτήτων μας, αλλά όλοι δυσκολευόμαστε να τις φέρουμε εις πέρας. Μετά από ένα εξάμηνο πλήρης αδράνειας, ο οργανισμός αντιδρά στις αλλαγές. Θες να διαβάσεις και δε μπορείς. Μετράς τις ώρες, τα λεπτά, τα δευτερόλεπτα τα οποία περνούν τόσο γρήγορα και εσύ δεν έχεις διαβάσει ούτε το τίτλο του βιβλίου. Και πριν το καταλάβεις έχει περάσει η μέρα τελείως χαμένη. Εκεί είναι που σε πιάνουν οι τύψεις. Νιώθεις κακός φοιτητής, αποτυχημένος. Ελπίζεις στο αύριο. Όμως, το αύριο έρχεται και ξεκινάς πάλι τις ίδιες διαδικασίες. Αφού πλησιάσει η μέρα της εξέτασης πανικοβάλλεσαι, αγχώνεσαι και τρέμεις. Η αλήθεια είναι πως όσο καλά και να διαβάσεις, πάντα θα νιώθεις ανεπαρκής. Υπάρχουν τόσες επιρροές που δέχεσαι που σε κάνουν να αποσπάσαι από το διάβασμα (τηλεόραση, κινητό, μουσική, υπολογιστής). Θα μου πεις, είναι τόσο εύκολο να κλείσεις την τηλεόραση, το κινητό, τη μουσική και τον υπολογιστή. Αλλά ποιός έχει το κουράγιο να το κάνει; Υπάρχουν βέβαια και οι στιγμές, που καταφέρνεις και πιάνεις στα χέρια σου το βιβλίο και το ανοίγεις και το διαβάζεις. Κουράζεσαι εύκολα, κάνεις πολλά διαλείμματα. Διαβάζεις 30 σελίδες και νιώθεις την ικανοποίηση του αιώνα! Λες, φτάνει για σήμερα, πολύ διάβασα, αύριο πάλι. Το μεγαλύτερο λάθος που μπορείς να κάνεις εκείνες τις μέρες, είναι να μιλάς με συμφοιτητές σου και να τους ρωτάς πως τα πάνε με το διάβασμα. Εάν μάθεις πως είναι έστω και μια σελίδα παρακάτω από σένα, τρελαίνεσαι. Η μεγαλύτερη ικανοποίηση έρχεται το δευτερόλεπτο που βγαίνεις από την αίθουσα έχοντας δώσει το τελευταίο μάθημα. Μετά από αυτό ξεκινάει ένας άλλος αγώνας, των βαθμών. Αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία, που θα την πούμε κάποια άλλη στιγμή. 

Until next time...
XXX

Δευτέρα 27 Μαΐου 2013

Για σένα μόνο...


"Για σένα λιώνω μια ζωή, για σένα λιώνω,
Μη με αφήνεις στη βροχή, γιατί παγώνω,
Κι αν δε με παίρνεις αγκαλιά, εγώ θυμώνω,
Για σένα μένω στη ζωή, για σένα μόνο"

Σάββατο 25 Μαΐου 2013

Oooops...

Hey everyone!

Εγώ είμαι η Σοφία ή η Σοφίκα! Οι φίλοι μου με φωνάζουν έτσι. Η αλήθεια είναι ότι το προτιμώ από το Σοφία, μου θυμίζει την καταγωγή μου, την ποντιακή. Λίγα πράγματα που πρέπει να ξέρεις για μένα: γεννήθηκα στις 29-9-1994, είμαι ζυγός, είμαι αισιόδοξος άνθρωπος (ελπίζω), γελάω συχνά και δυνατά, "σκουντώ" τους άλλους όταν γελάω, ακούω κάθε μέρα-όλη μέρα μουσική, είμαι φοιτήτρια στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης, πιστεύω στο θεσμό της οικογένειας, μου αρέσει να βλέπω ταινίες αλλά φοβάμαι τα θρίλερ, αγαπάω τους φίλους μου, μου αρέσει να περιποιούμαι τον εαυτό μου, έχω έναν μεγαλύτερο αδελφό, κλαίω αρκετά συχνά γιατί αυτό με βοηθάει να ξεσπάω και να ηρεμώ, φοβάμαι τα νοσοκομεία και άλλα πολλά που θα τα πούμε στη πορεία.

Until next time...
XXX