Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου 2013

Just breath


Έχω ανάψει το κεράκι μου, έχω βάλει την μουσικούλα μου, έχω φτιάξει τσάι και κάθομαι στο γραφείο μου. Βασικές προϋποθέσεις για να χαλαρώσω. Όμως, και πάλι νιώθω ένα πλάκωμα στα πνευμόνια μου. Με έχει πιάσει η αναπνοή μου, και δε λέει να με αφήσει. Είναι τόσο εκνευριστικό, ενώ πιστεύεις πως είσαι χαλαρή και ήρεμη, στη πραγματικότητα να είσαι πιεσμένη. Ναι, αλλά χωρίς λόγο; Πραγματικά, έχω σπάσει το κεφάλι να βρω τί με απασχολεί και νιώθω αυτό το πλάκωμα, αλλά δε καταλήγω πουθενά. Η σημερινή μέρα δε μπορώ να πω πως ήταν ιδιαίτερα αγχωτική. Είχα κάποιες δουλείες το πρωί, έφτιαξα πίτα το μεσημέρι με την γιαγιά μου, και το απόγευμα βγήκα για καφέ με μια φίλη μου.



Το highlight της μέρας ήταν το πρόωρο δώρο της μαμάς μου, για να γενέθλιά μου, καθώς πλησιάζουν. Μου πήρε τα γυαλιά ηλίου που ήθελα αυτό το καιρό. Περιμένω πως και πως την ημέρα των γενεθλίων μου! Από μικρό παιδί, αυτή την μέρα την καρτερούσα και την χαιρόμουν μέχρι αηδίας. Μέχρι και σήμερα αυτό συμβαίνει.


Παίρνω και ξανά παίρνω βαθιές ανάσες, αλλά το πλάκωμα παραμένει. Εισπνοή, εκπνοή. Η αλήθεια είναι πως οι τρεις προηγούμενες μέρες ήταν πολύ πιεσμένες, αλλά σήμερα ηρέμησα. Τον οργανισμό όμως, κανένας δεν μπόρεσε να ξεγελάσει. Μπορεί να νομίζεις εσύ ότι είσαι "καλά", αλλά το φόρτωμα θα σου εκδηλωθεί με κάποιο τρόπο. Ναι, αλλά δε ξέρω με ποιόν άλλον τρόπο να χαλαρώσω. Η μητέρα μου, μου πρότεινε να διαβάσω ένα βιβλίο. Δε βοηθάει. Πάλι δε μπορώ να ανασάνω σωστά. Θα μου περάσει...
Until next time...
XXX

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου