Λίγω έξω από την Βέροια και μετά από δύο φωτογραφίες στο instagram, μέσα στο ΚΤΕΛ Ιωαννίνων μία σκέψη υπάρχει μόνο στο μυαλό μου: "here we go again". Η διπλανή μου ακούει στη διαπασών το "μπορεί να μπω μπορεί να βγω", και εγώ προσπαθώ να αποσπάσω το μυαλό μου από τις σκέψεις διαβάζοντας ένα βιβλίο. Αν και πηγαίνω στα Γιάννενα μόνο για κάποιες ώρες, να δώσω το μάθημα και να φύγω, ακόμα και έτσι, με έχει πιάσει κάτι. Δε μπορώ να το περιγράψω. Απλά, μου έρχονται εικόνες από στιγμές που πέρασα εκεί τον περασμένο χρόνο, άσχημες στιγμές κυρίως. Είναι και το ότι δε ξέρω τί με περιμένει ακόμα. Βαδίζω στο άγνωστο. Σκέφτομαι πως τώρα θα πάω ξανά στο πανεπιστημίο που άφησα πριν από τρεις μήνες, νομίζοντας ότι δε θα το ξανά δω, θα βρω τους παλιούς μου συμφοιτητές που επίσης νόμιζα πως δε θα ξανά δω και νιώθω σαν ανόητη! Το βιβλίο που διαβάζω μιλάει για τις αλλαγές που έρχονται στη ζωή μας και το πως εμείς τις αντιμετωπίζουμε και τις δεχόμαστε. Η διαμονή μου στα Γιάννενα είναι μια αλλαγή που δε μπορώ να αντιμετωπίσω και να δεχτώ, τουλάχιστον ακόμα. Κι όμως, όλα δείχνουν πως είναι γραφτό να μείνω εκεί. Ένας Θεός ξέρει γιατί. Ελπίζω να μάθουμε και εμείς κάποια στιγμή. Καλό δρόμο να έχουμε και καλή επιστροφή!
Until next time...
XXX
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου