Σάββατο 15 Ιουνίου 2013

Home sweet home!


Η ώρα είναι 1:47 τα ξημερώματα και βρίσκομαι στο κρεβάτι του πατρικού μου. Ε ναι λοιπόν η μέρα έφτασε! Η χαρά μου από το πρωί δεν μπορούσε να περιγραφτεί με λόγια. Περιττό να σας πω πως το προηγούμενο βράδυ δε με έπιανε ο ύπνος από τον ενθουσιασμό, αλλά κατάφερα να κοιμηθώ τουλάχιστον 3 ώρες. Τα πράγματά μου ήταν έτοιμα εδώ και δύο μέρες, έτσι ώστε να μην αγχωθώ ως προς αυτό. Αφού έδωσα και το τελευταίο μάθημα γύρω στις 15:00 στο Πανεπιστήμιο, είχε φτάσει η στιγμή της αποχώρησής μου. Αποχαιρέτησα τα κορίτσια μου, νιώθοντας ένα περίεργο συναίσθημα, αφού δεν ήξερα πότε θα τις ξανά έβλεπα. Πήγα σπίτι και πήρα την βαλίτσα μου. Έτσι η επιστροφή  μου άρχισε. Η χαρά μου φαινόταν τόσο έντονα στο χαμόγελό μου που δεν έφυγε στιγμή από το πρόσωπό μου. Ομολογώ πως οι δυόμιση ώρες του ταξιδιού πέρασαν γρήγορα και ευχάριστα. Γύρω στις 18:00 πατούσα πατρίδα! Άρχισαν οι αγκαλιές και τα φιλιά με τους δικούς μου και τα νέα. Αμέσως κανόνισα έξοδο με τον αδελφό μου και την παρέα μας. Στις 19:00 είχα τους πρώτους επισκέπτες μου, κάτω από το σπίτι μου. Ήμουν τόσο χαρούμενη και γεμάτη ενθουσιασμό που δεν μπορούσα να κρατήσω τον εαυτό μου. Ετοιμάστηκα γρήγορα και φύγαμε με τον αδελφό μου. Κάναμε βόλτα στην όμορφη παραλία της Θεσσαλονίκης. Όλα ήταν όπως παλιά. Σαν να μη πέρασε μια μέρα. Δεν ήθελα τίποτα άλλο εκείνη την στιγμή. Ήμουν ευτυχισμένη! Επιστρέψαμε σπίτι κατά τις 24:00. Από εκείνη τη στιγμή άρχισε να πέφτει η ψυχολογία μου. Αρνητικές σκέψεις είχα μόνο. Με επηρέασαν πολλά πράγματα είναι η αλήθεια. Το γεγονός ότι η πρώτη μου μέρα στην Θεσσαλονίκη μετά  από τόσο καιρό κατέληξε με αυτό το τρόπο, με έκανε να νιώθω ακόμα χειρότερα. Αλλιώς περίμενα αυτή τη μέρα και διαφορετικά εξελίχτηκε. Είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου πως δε θα άφηνα τίποτα να χαλάσει αυτή τη μέρα και τελικά δε τα κατάφερα. Τελικά όλος αυτός ο ενθουσιασμός δεν οδηγεί πάντα σε καλό. Τίποτα στη ζωή δε μας έρχονται όπως τα περιμένουμε. Το ξέρω είναι πολύ απαισιόδοξο μήνυμα, όμως η ψυχολογία μου αυτή τη στιγμή δε με καταλήγει κάπου διαφορετικά. Το μόνο που έχω να ευχηθώ στον εαυτό μου τώρα είναι οι επόμενες μέρες να είναι πολύ καλύτερες. Αλλά αυτό θα φανεί στο χειροκρότημα! 
Until next time...
XXX

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου